PRAWO I NIEPEŁNOSPRAWNI lipiec 2017

***

Co z ulgami w pociągach i autobusach od 2018 r.? Ministerstwo odpowiada

E-informator portalu www.niepelnosprawni.pl 19.07.2017
Tomasz Przybyszewski
Czytamy:
"Ponad rok temu media podały informację, że od 2017 r. zniknąć miały ulgi na przejazdy komunikacją publiczną m.in. dla osób z niepełnosprawnością i studentów. Szybko przełożono termin wejścia w życie tych zmian na 1 stycznia 2018 r. Zapytaliśmy resort infrastruktury, co ze zniżkami na bilety stanie się od przyszłego roku.
Blisko rok temu informowaliśmy, że "Na 1 stycznia 2018 r. ma zostać przesunięty termin wejścia w życie przepisów, zgodnie z którymi ulgi w przejazdach, m.in. dla osób z niepełnosprawnością czy studentów, będą obowiązywać tylko u przewoźników tzw. zbiorowego transportu publicznego, czyli nie we wszystkich autobusach i pociągach".
Tak też się stało. Jednak do naszej redakcji trafia wiele pytań na temat dalszych losów zniżek na bilety w transporcie publicznym, dlatego zapytaliśmy Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa (MIB) o postępy w pracach nad nowymi przepisami, czyli o to, czy osoby z niepełnosprawnością będą mogły korzystać z ulg także po 1 stycznia 2018 r.
Ryzyko wyeliminowane
"Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa pracuje nad nowelizacją Ustawy z 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym oraz innych, związanych z nią ustaw: o drogach publicznych, o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego oraz Prawem ruchu drogowego" - czytamy w odpowiedzi udzielonej nam przez Szymona Huptysia, rzecznika prasowego resortu infrastruktury.
Co zakłada nowelizacja?
"Projekt przewiduje, że ulgi ustawowe w publicznym transporcie zbiorowym będą obowiązywać w dotychczasowym zakresie - podkreślił rzecznik. - Tym samym po uchwaleniu przez parlament zaproponowanych przez MIB zmian, ryzyko ewentualnego ograniczenia dostępu do ulg wynikające z przepisów, mających wejść w życie 1 stycznia 2018 r., zostanie wyeliminowane".
Cała publikacja na wyżej podanym portalu.

***

Pozew zbiorowy o wypłatę świadczeń pielęgnacyjnych. Czy będzie ugoda ze Skarbem Państwa?

PAP/Rynek Zdrowia 14 lipca 2017r.

Czytamy:
"Grupa opiekunów osób niepełnosprawnych złożyła do warszawskiego sądu wniosek wzywający Skarb Państwa do próby ugody w sprawie wypłat świadczeń pielęgnacyjnych. Sprawa ma być rozpoznana 10 sierpnia, można się jeszcze przyłączyć do pozwu zbiorowego.
Reprezentujący grupę opiekunów osób niepełnosprawnych adwokat Sławomir Waliduda poinformował PAP, że wniosek został złożony w Sądzie Rejonowym dla Warszawy Śródmieścia.
Sprawa ma związek ze znowelizowaną ustawą o świadczeniach rodzinnych. Pozbawiła ona część opiekunów osób niepełnosprawnych prawa do świadczeń pielęgnacyjnych. Prawo do niego (obecnie wynoszącego 1300 zł) utracili opiekunowie osób, u których niepełnosprawność pojawiła się po osiągnięciu dorosłości.
Ustawa wprowadziła do systemu nowe rozwiązanie - specjalny zasiłek opiekuńczy w wysokości 520 zł - dla osób zajmujących się dorosłymi podopiecznymi. Prawo do tego nowego zasiłku uzależniono jednak od kryterium dochodowego. Część przepisów ustawy o świadczeniach rodzinnych zakwestionował Trybunał Konstytucyjny.
- To jest propozycja dla Skarbu Państwa zawarcia sensownego porozumienia. Ta procedura odbywa się przed sądem. Składamy wniosek, przedstawiamy swoje racje, argumenty. Jest to przesyłane do drugiej strony, która może się wypowiedzieć co do kwestii zawartych we wniosku i zająć stanowisko, może też tego nie robić - wyjaśniał PAP mecenas, reprezentujący grupę opiekunów osób niepełnosprawnych".
I dalej:
"Z przepisów prawa wynika, że w sytuacji gdy na tym etapie nie dochodzi do ugody między stronami, można wytoczyć powództwo cywilne, które sąd bada w zwyczajnym trybie".
I jeszcze jeden cytat:
"Część przepisów ustawy o świadczeniach rodzinnych zakwestionował TK. Przepisy te zaskarżyli do Trybunału w 2013 r. posłowie PiS. Trybunał stwierdził, że uzależnienie świadczenia pielęgnacyjnego dla opiekuna dorosłej osoby niepełnosprawnej od wieku, w którym powstała niepełnosprawność podopiecznego, jest niezgodne z konstytucją. Przyznał jednak, że można odmiennie traktować opiekunów dzieci i opiekunów dorosłych.
Według Trybunału ustawodawca powinien podjąć działania zmierzające do przywrócenia równego traktowania wszystkich opiekunów dorosłych osób niepełnosprawnych, zastrzegł jednak, że należy przy tym brać pod uwagę możliwości finansów państwa".
Cała publikacja: Rynek Zdrowia 14 lipca 2017r.

***

Podjęcie pracy przez podopiecznego oznacza odebranie świadczenia opiekunowi?

E-informator portalu 27.07.2017
Ewa Szymczuk, Tomasz Przybyszewski

Przytaczamy całą informację.
Do redakcji portalu Niepełnosprawni.pl coraz częściej zgłaszają się pobierający świadczenie pielęgnacyjne opiekunowie dorosłych osób z niepełnosprawnością. Otóż jednostki wypłacające im świadczenie informują o możliwości jego odebrania, gdy podopieczny podejmie pracę. Przepisy nie wspominają jednak o takiej możliwości, dlatego poprosiliśmy Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej o opinie w tej sprawie. Oto odpowiedź.
Co mówią przepisy?
Przepisy dość dokładnie określają, kiedy świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje. Dzieje się tak, gdy:
1. osoba sprawująca opiekę:
1) ma ustalone prawo do emerytury, renty, renty rodzinnej z tytułu śmierci małżonka przyznanej w przypadku zbiegu prawa do renty rodzinnej i innego świadczenia emerytalno-rentowego, renty socjalnej, zasiłku stałego, nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego, zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego,
2) ma ustalone prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego, świadczenia pielęgnacyjnego lub zasiłku dla opiekuna, o którym mowa w ustawie z dnia 4 kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów
2. osoba wymagająca opieki:
1) pozostaje w związku małżeńskim, chyba że współmałżonek legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności,
2) została umieszczona w rodzinie zastępczej, z wyjątkiem rodziny zastępczej spokrewnionej, rodzinnym domu dziecka albo, w związku z koniecznością kształcenia, rewalidacji lub rehabilitacji, w placówce zapewniającej całodobową opiekę, w tym w specjalnym ośrodku szkolno-wychowawczym, z wyjątkiem podmiotu wykonującego działalność leczniczą, i korzysta w niej z całodobowej opieki przez więcej niż 5 dni w tygodniu,
3) na osobę wymagającą opieki inna osoba ma ustalone prawo do wcześniejszej emerytury,
4) na osobę wymagającą opieki jest ustalone prawo do dodatku do zasiłku rodzinnego, o którym mowa w art. 10, prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego, prawo do świadczenia pielęgnacyjnego lub prawo do zasiłku dla opiekuna, o którym mowa w ustawie z dnia 4 kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów,
5) na osobę wymagającą opieki inna osoba jest uprawniona za granicą do świadczenia na pokrycie wydatków związanych z opieką, chyba że przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej.
Pracownik też potrzebuje opieki
Wydaje się więc, że podjęcie pracy przez podopiecznego, często w niepełnym wymiarze lub pracy zdalnej, nie oznacza ani spełnienia warunków określonych przepisami ustawy, ani zaprzestania sprawowania osobistej opieki. Opiekunowie w dalszym ciągu sprawują bowiem wielogodzinną opiekę, bywają asystentami pracujących podopiecznych czy pomagają w dotarciu do miejsca pracy.
Świadczenie wypłacane jest przecież także opiekunom, jeśli dziecko korzysta z całodobowej opieki w placówce leczniczej w wymiarze krótszym niż pięć dni w tygodniu.
Przy ubieganiu się o ww. świadczenie nie obowiązuje kryterium dochodowe, dlatego podjęcie zatrudnienia przez podopiecznego także pod tym względem nie ma wpływu na prawo do otrzymywania świadczenia.
Zapytaliśmy więc resort rodziny, czy słusznie opiekunowie pobierający świadczenie pielęgnacyjne otrzymują informacje, że utracą świadczenie po podjęciu zatrudnienia przez podopiecznego?
Wprost zapisu nie ma, ale...
Biuro Ministra i Komunikacji Społecznej w odpowiedzi podkreśliło, że faktycznie Ustawa z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych "nie zawiera zapisu, który wprost wskazywałby, że aktywność zawodowa osoby niepełnosprawnej powoduje utratę prawa do świadczenia Pielęgnacyjnego przyznanego osobie deklarującej sprawowanie opieki nad osobą niepełnosprawną".
Ministerstwo przypomina jednak, że warunkiem otrzymywania świadczenia pielęgnacyjnego przez opiekuna jest jego rezygnacja z pracy lub niepodejmowanie jej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad osobą z niepełnosprawnoscią.
"Jeśli więc wymiar i rodzaj zatrudnienia/ aktywności zawodowej podjętych przez osobę niepełnosprawną nie uzasadnia konieczności rezygnacji lub niepodejmowania zatrudnienia przez jej opiekuna, to może to stanowić podstawe uchylenia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego” - informuje resort rodziny.
Podkreśla jednak pewną uznaniowość w tej kwestii".
"Ostateczna ocena i rozstrzygnięcie indywidualnej sprawy należy do kompetencji gminnego organu realizującego świadczenia rodzinne - czytamy. - Rozstrzygnięcia indywidualnej sprawy dokonuje w formie decyzji administracyjnej, od której stronie przysługuje prawo do odwołania, w terminie i trybie wskazanym w pouczeniu otrzymanej decyzji".

***

W 2018 r. waloryzacja 153 zł zasiłku?

E-informator portalu www.niepelnosprawni.pl 20.07.2017
Mateusz Różański

Czytamy fragmenty publikacji:
"17 lipca 2017 r. senacka Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji obradowała nad trzema petycjami dotyczącymi świadczeń wypłacanych osobom z niepełnosprawnością i ich opiekunom.
Trzy postulaty
Pierwsza z petycji zawierała postulat przyznania świadczenia pielęgnacyjnego osobom pobierającym wcześniejszą emeryturę z tytułu sprawowania opieki nad dzieckiem z niepełnosprawnością (tzw. emeryturę EWK). Druga dotyczyła wprowadzenia corocznej waloryzacji zasiłku pielęgnacyjnego (153 zł) oraz zrównania jego kwoty z dodatkiem pielęgnacyjnym (obecnie 209,59 zł). Trzecia z petycji dotyczyła natomiast umożliwienia emerytom i rencistom pobierania świadczenia pielęgnacyjnego".
Kolejny fragment:
"Obecna na sali Dorota Gierej, zastępca dyrektora Departamentu Polityki Rodzinnej w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, odniosła się do treści petycji.
- Rzeczywiście tak jest, że niektóre świadczenia czy też uprawnienia dotyczące opiekunów osób niepełnosprawnych rozbiegają się kwotowo - przyznała. - Na pewno trzeba to rozwiązać, natomiast dziś nie powiemy na 100 proc., w którym kierunku pójdą zaproponowane przez rząd rozwiązania. Mogę jedynie odnieść się do poszczególnych wymienionych świadczeń czy zasiłków i powiedzieć, jaki jest stan prawny obecnie".
Ostatni fragment:
"Dorota Gierej podjęła także temat petycji dotyczącej zasiłku pielęgnacyjnego, który od 11 lat wynosi 153 zł i nie jest objęty coroczną waloryzacją. W przepisach jest natomiast mowa o jego "weryfikacji".
- Kolejna taka weryfikacja będzie w 2018 roku - podkreśliła. - Od rządu, ale też od wyników wysokości wsparcia dochodowego rodzin zależy, czy będzie miała ona miejsce - zastrzegła".
Cała Publikacja na wyżej podanym portalu.

***

MF: nie trzeba udowadniać, że autem jeździło się na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne

Dziennik Gazeta Prawna/Rynek Zdrowia 26 lipca 2017 r.

Czytamy:
"Przy okazji uszczelniania systemu podatkowego, Ministerstwo Finansów zaproponowało rozwiązanie w zakresie ulgi rehabilitacyjnej. W rozliczeniu za 2017 r. nie trzeba będzie udowadniać, że auto było wykorzystywane na dojazdy na zabiegi. Niepełnosprawny lub jego opiekun odejmą 2280 zł, jeśli tylko mają samochód.
Przy korzystaniu z ulgi nie będzie już miała znaczenia grupa inwalidztwa (dziś dotyczy ona osób z I i II grupą niepełnosprawności oraz dzieci do 16. roku życia). Wydatki na auto będzie mógł zatem odliczyć każdy, kto ma orzeczoną niepełnosprawność lub jego opiekun.
Nie trzeba też już będzie wykazywać, że przejazdy były związane z przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. Będzie można w ramach ulgi jeździć do lekarza, do pracy, na zakupy - wynika z uzasadnienia do projektu. Ministerstwo Finansów napisało w nim, że zmiana ta "przyczyni się do ułatwienia codziennego życia niepełnosprawnego".
Więcej: www.gazetaprawna.pl

Dodamy, że dla niewidomych i słabowidzących ważna byłaby zmiana zasad korzystania z ulgi rehabilitacyjnej na przewodnika. Tym czasem od wielu lat obowiązują zasady, które niemal całkowicie uniemożliwiają korzystanie z tej ulgi.

***

"Za życiem". Co z planowaną opieką wytchnieniową? Ministerstwo odpowiada

E-informator portalu 11.07.2017
Mateusz Różański

Czytamy:
"Opieka wytchnieniowa, obok mieszkań chronionych i aktywizacji zawodowej opiekunów, miała być jednym z trzech głównych rozwiązań Programu "Za życiem" już od lipca br. Nie znalazła się ona jednak w opublikowanej 30 czerwca 2017 r. ustawie ws. realizacji Programu. Zapytaliśmy więc resort rodziny, kiedy opiekunowie osób z niepełnosprawnością będą mogli z niej skorzystać".
I dalej:
""Opieka wytchnieniowa realizowana będzie poprzez zapewnienie usług w dziennych ośrodkach wsparcia, placówkach całodobowych, jednostkach systemu oświaty lub poprzez zawarcie umowy z organizacją pozarządową na usługi, w tym indywidualne. Opieka ta może być realizowana również poprzez uczestnictwo osoby niepełnosprawnej w różnych formach wypoczynku zorganizowanego" - czytamy w oficjalnej odpowiedzi przysłanej nam przez biuro prasowe resortu.
W tym samym piśmie otrzymaliśmy informację, że zadania związane z realizacją tego elementu Programu "Za życiem" będą obowiązkiem samorządów powiatowych, które będą musiały zapewnić opiekę wytchnieniową we wszystkich wskazanych wyżej formach.
Jak udało nam się ustalić, w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej trwają prace nad szczegółowymi rozwiązaniami w tym zakresie, co ma zakończyć się w trzecim kwartale 2017 r."
Cała publikacja na portalu podanym pod tytułem informacji.

***

Zakręcona kroplówka dla trzeciego sektora

Tomasz Żółciak
Dziennik Gazeta Prawna z dnia 04.07.2017

Czytamy początkowy fragment publikacji:
"Tysiące NGO straci dostęp do finansowego wsparcia od państwa. Powodem jest budowa nowego systemu, w ramach którego pieniądze rozdzielać będzie jedna instytucja.
Chodzi o funkcjonujący przy Ministerstwie Rodziny Fundusz Inicjatyw Obywatelskich (FIO), w ramach którego corocznie do fundacji i stowarzyszeń trzeciego sektora (NGO) w drodze konkursów trafia ok. 60 mln zł. Z tych pieniędzy finansowane są przedsięwzięcia organizacji pozarządowych. Wygląda na to, że rząd zawiesi wypłaty".
I jeszcze jeden fragment:
"Przypomnijmy, że w ubiegłym tygodniu Rada Ministrów kierunkowo przyjęła kontrowersyjny projekt ustawy o Narodowym Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego "Instytut Wolności". Zakłada on, że państwowe dotacje dla organizacji pozarządowych będzie rozdzielać jedna instytucja, a nie ministerstwa. Narodowe Centrum (być może przybierze nazwę "Centrum na rzecz Wolności") ma rozpocząć działalność we wrześniu i przejąć od resortu rodziny zarządzanie FIO. To właśnie w związku z tymi przetasowaniami kroplówka finansowa dla NGO może zostać wstrzymana".
Cała publikacja w wyżej podanym numerze Dziennika Gazeta Prawna

***

Minister sportu dyskryminuje niepełnosprawną mistrzynię

Rzeczpospolita (2017-07-09)
Aleksandra Świder, oprac.: GR

Czytamy:
"Rozporządzenie ministra sportu i turystyki w sprawie stypendiów sportowych dla członków kadry narodowej dyskryminuje zawodników niepełnosprawnych - czytamy w Rzeczpospolitej.

W marcu 2014 r. Minister Sportu i Turystyki odmówił przyznania stypendium sportowego Renacie K., mistrzyni w kolarstwie.
Renata K. była zawodniczką kadry narodowej osób niepełnosprawnych w kolarstwie. Uzasadnieniem dla odmowy przyznania stypendium było niespełnienie przez zawodniczkę przesłanki określonej w par. 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sportu i Turystyki z 15 października 2012 r. w sprawie stypendiów sportowych dla członków kadry narodowej.
Zgodnie z par. 4 ust. 2 powołanego rozporządzenia, stypendium sportowe może otrzymać członek kadry narodowej, który uczestniczył w mistrzostwach świata, o ile brało w nich udział co najmniej 12 zawodników z co najmniej 8 państw.
W konkurencji jazdy indywidualnej na czas startowało 10 zawodniczek z 8 państw, w konkurencji wyścigu ze startu wspólnego kobiet, natomiast startowało 11 zawodniczek z 8 państw. W związku z tym organ stwierdził, iż nie została spełniona przesłanka wskazana w rozporządzeniu.
Minister uznał także, że regulamin Mistrzostw Świata w Kolarstwie nie ograniczał liczby zawodników startujących w danych konkurencjach".
Dalej czytamy, że Renata K. złożyła skargę do Wojewódzkiego sądu Administracyjnego w Warszawie.
"Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę zawodniczki. Nie podzielił bowiem zasadniczych wątpliwości co do konstytucyjności rozporządzenia.
W ocenie WSA skarżąca kwestionowała całe rozporządzenie, uznając zawarte w nim regulacje za naruszające wymieniony przepis Konstytucji RP. Sąd zauważył, że uprzednio obowiązujące rozporządzenie, z 26 stycznia 2009 r. w sprawie stypendiów sportowych dla członków kadry narodowej osób niepełnosprawnych i kadry paraolimpijskiej, nie przewidywało w swej procedurze przyznawania stypendiów zapisów podobnych do zaskarżonego rozporządzenia.
Jednakże ograniczało możliwość jego przyznania do zajęcia przez zawodnika jedynie pierwszych trzech miejsc. WSA nie zgodził się ze skarżącym, aby rozporządzenie to naruszało art. 32 Konstytucji RP.
Renata K. reprezentowana przez pełnomocnika złożyła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, w której powtórzyła zarzuty o niekonstytucyjności warunków ograniczających prawa niepełnosprawnych zawodników.
NSA (wyrok z dnia 5 lipca 2017 r., sygn. akt: II GSK 2876/15) przyznał rację zawodniczce i uchylił wyrok sądu I instancji".
Cała publikacja w Rzeczpospolitej z 9 lipca 2017 r.

***

Jaka renta przysługuje osobie pracującej dorywczo w razie wypadku

autor: Marek Domagalski, oprac.: GR
Rzeczpospolita (2017-07-05)

Czytamy:
"Nieszukanie pracy może być ocenione jako przyczynienie się do szkody i skutkować niższą rentą..."
I dalej:
"Mężczyzna uległ wypadkowi podczas wykonywania prac interwencyjnych urzędu miasta. Doznał złamania szyjki kości udowej i wstrząśnienia mózgu, a trzy lata po wypadku stwierdzono martwicę kości udowej. Ma teraz 34 lata i może wykonywać lekką pracę, najlepiej siedzącą. Z zawodu jest murarzem, ale w tym zawodzie przepracował tylko rok i wtedy zarabiał 1200 zł netto. Poza tym w ostatnich latach nie składał nigdzie podania o zatrudnienie. ZUS przyznał mu rentę - 640 zł netto miesięcznie - z powodu całkowitej niezdolności do pracy.
Od towarzystwa ubezpieczeń domagał się w sądzie renty uzupełniającej w wysokości 860 zł miesięcznie. Jej wysokość powinna odpowiadać różnicy między zarobkami, jakie poszkodowany mógłby osiągnąć, gdyby zdarzenie szkodzące nie nastąpiło, a wynagrodzeniem, jakie jest w stanie uzyskać, wykorzystując uszczuploną zdolność do pracy po wypadku.
Sąd Rejonowy w Jaśle zasądził mu tyle, ile żądał. Uznał, że ze względu na wiek był pracownikiem rozwojowym i przy dołożeniu staranności w poszukiwaniu pracy mógł pracować w swoim zawodzie. Należy mu się więc renta wyrównawcza będąca różnicą między rentą otrzymywaną z ZUS a wynagrodzeniem, jakie osiągałby w zawodzie murarza.
Sąd Okręgowy w Krośnie był innego zdania i zmniejszył rentę uzupełniającą do 260 zł. Zdaniem SO renta powinna odpowiadać różnicy między dochodami osiąganymi przed wypadkiem - było to 900 zł - a rentą z ZUS. Pogląd SR, że renta powinna być liczona od przeciętnego wynagrodzenia w zawodzie murarza, uznał za oderwany od realiów. Powód nie wykazał też, że zamierzał podjąć na dłużej stałą pracę, z której mógłby uzyskiwać dochody wyższe niż te przed wypadkiem. Sąd Najwyższy (sygn. akt: I CNP 25/16) utrzymał ten werdykt".
Więcej w Rzeczpospolitej z 5 lipca 2017 r.

***

Termin opłacenia składek na ubezpieczenia społeczne i składania wniosków o refundację Wn-U-G, Wn-U-A

Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych Departament ds. Rynku Pracy, Baza Wiedzy oprac.: GR
(2017-07-21)

Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych przypomina, iż począwszy od 1 lipca 2016 r. zmianie uległa treść art. 25a ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2046, ze zm.). Zgodnie z nowym brzmieniem przepisu osoby niepełnosprawne wykonujące działalność gospodarczą oraz niepełnosprawni rolnicy, rolnicy zobligowani do opłacania składek za niepełnosprawnych domowników, mogą mieć zrefundowane składki na ubezpieczenia (odpowiednio emerytalne i rentowe - w przypadku osób niepełnosprawnych wykonujących działalność gospodarczą, wypadkowe, chorobowe, macierzyńskie oraz emerytalno-rentowe - w przypadku rolników), m.in. pod warunkiem opłacenia tych składek w całości przed dniem złożenia wniosku.

Oznacza to, iż osoba wnioskująca o refundację składek powinna w pierwszej kolejności opłacić składki, o których mowa powyżej w obowiązujących terminach, zgodnie z przepisami o ubezpieczeniach społecznych/ubezpieczeniach społecznych rolników (z ewentualnym uwzględnieniem możliwości opóźnienia opłacenia składek do 14 dni), a dopiero w kolejnym dniu po opłaceniu składek złożyć wniosek o refundację składek (Wn-U-G, Wn-U-A z załącznikami).
Złożenie wniosku o refundację w dniu opłacenia składek wiąże się z koniecznością wydania przez PFRON decyzji o odmowie wypłaty refundacji składek za dany miesiąc/kwartał, w związku z niespełnieniem warunku, o którym mowa w ww. przepisie ustawy.
Beneficjenci, którzy począwszy od okresu sprawozdawczego lipiec 2016 złożyli wniosek o refundację składek na ubezpieczenia społeczne w dniu ich opłacenia, zobowiązani są do sporządzenia korekty wniosku i zwrotu niesłusznie pobranej refundacji wraz z odsetkami naliczonymi od tej kwoty, od dnia jej otrzymania, w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych.
Należy także pamiętać, iż wniosek Wn-U-G powinien być złożony do ostatniego dnia miesiąca następującego po okresie sprawozdawczym, a Wn-U-A w terminie pomiędzy pierwszym a ostatnim dniem drugiego miesiąca danego kwartału.
Więcej na: www.pfron.ogr.pl

***

Nie ma taryfy ulgowej przy sporządzaniu korekt

Edyta Sieradzka, oprac.: GR
Rzeczpospolita (2017-07-13)

Ekspert Dziennika Gazety Prawnej odpowiada na pytanie dotyczące korekt ulg na PFRON wystawianych kontrahentom w przypadku zmiany wskaźników zatrudnienia osób niepełnosprawnych. Czytamy:
"PFRON poinformował, że dokonanie przez pracodawcę - będącego jednocześnie sprzedającym w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 2046 ze zm.) - korekta informacji miesięcznych INF-1 powoduje konieczność sporządzenia korekt wystawionych informacji o kwocie obniżenia wpłat na PFRON (INF-U).
Jak przypomniał Fundusz, taki pracodawca, sporządzając informację o kwocie obniżenia wpłat na PFRON, jednocześnie oświadcza, że kwoty obniżenia zostały obliczone na podstawie danych o zatrudnieniu zgodnych z danymi wykazanymi w bloku C informacji miesięcznej o zatrudnieniu, kształceniu lub o działalności na rzecz osób niepełnosprawnych (INF-1) (o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 2 ust. 2f ustawy), odpowiednio za miesiąc:
- do którego zaliczono przychód z tytułu zakupu lub
- w którym realizowano zakupioną produkcję lub usługę.
Korekty informacji o kwocie obniżenia wpłat należy dokonać niezwłocznie. Jak bowiem wskazuje PFRON "skutki zmian w stanach zatrudnienia ogółem oraz osób niepełnosprawnych mogą powodować wystąpienie przesłanek, o których mowa w art. 22b ust. 1 ustawy o rehabilitacji, a tym samym obowiązek wpłaty na Fundusz w przypadku przeprowadzenia kontroli, o której mowa w art. 22a ustawy o rehabilitacji lub czynności sprawdzającej, o której mowa w art. 272 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. DzU z 2017 r., poz. 201 ze zm.)".
Więcej w Rzeczpospolitej z 13 lipca 2017 r.