PRAWO I NIEPEŁNOSPRAWNI grudzień 2018
Co przysługuje rodzicom i opiekunom?
E-informator portalu www.niepelnosprawni.pl 13.12.2018
Ewa Szymczuk, doradca socjalny Centrum Integracja w Warszawie
Zamieszczamy całą informację, gdyż może ona zainteresować wiele osób.
"Świadczenia, zasiłki, zniżki, turnusy... Do Centrów Integracja zgłaszają się osoby sprawujące opiekę nad dziećmi lub dorosłymi osobami z niepełnosprawnością, by dowiedzieć się, co im za tę opiekę przysługuje. Tłumaczymy.
Opiekun. Kim jest prawnie?
W potocznym rozumieniu - opiekunem jest osoba pomagająca osobie z niepełnosprawnością w codziennych czynnościach, podróży itp. Natomiast w rozumieniu prawa definicja opiekuna jest różna w zależności od podopiecznego.
Dziecko z niepełnosprawnością
W przypadku dziecka z niepełnosprawnością - opiekunami są: rodzice lub inne osoby przewidziane przepisami Kodeksu rodzinnego. To oni równolegle pełnią funkcje opiekuńcze wobec dziecka (podejmują decyzje dotyczące podopiecznego) oraz są przedstawicielami prawnymi dziecka (reprezentują je przed urzędami itp.).
Warto wiedzieć, że osoby w wieku od 13 do 18 lat mogą samodzielnie podejmować tylko niektóre, ściśle określone przepisami czynności, np. zrobić zakupy, a część działań mogą dokonywać tylko za zgodą swych przedstawicieli ustawowych, którymi są najczęściej rodzice.
Osoba z niepełnosprawnością po 18. roku życia
W przypadku osób pełnoletnich rozróżnia się dwie sytuacje:
1. Osoba z niepełnosprawnością jest zdolna do czynności prawnych, natomiast wymaga wsparcia w codziennych czynnościach. To oznacza, że osoba z niepełnosprawnością sama podejmuje wszelkie decyzje, może m.in. ustanowić pełnomocnika, który będzie ją np. reprezentował przed urzędami. W tym przypadku opiekunem określa się osobę pomagającą osobie z niepełnosprawnością w codziennych czynnościach, opiekującą się czy towarzyszącą w podróży.
2. Osoba z niepełnosprawnością nie jest zdolna do czynności prawnych - ze względu na stan zdrowia, np. chorobę psychiczną, chorobę Alzheimera, demencję. Osoba z niepełnosprawnością nie jest w stanie samodzielnie podejmować rozmaitych decyzji czy być swoim reprezentantem przed urzędami, bankami itp. Wówczas taka osoba może zostać ubezwłasnowolniona. Taka osoba z niepełnosprawnością wymaga wsparcia w codziennym funkcjonowaniu, ale także kogoś, kto będzie jej przedstawicielem prawnym. W tej sytuacji może być tak, że jedna osoba pomaga w codziennym funkcjonowaniu, a druga osoba jest jej przedstawicielem prawnym.
a. Podopieczny może być ubezwłasnowolniony całkowicie: to zupełne pozbawienie osoby z niepełnosprawnością zdolności do czynności prawnych - zamiast tej osoby czynności prawne podejmuje opiekun. Osoba ubezwłasnowolniona całkowicie nie może samodzielnie dokonywać m.in. żadnych transakcji (zakupów, darowizn itp.), z wyjątkiem drobnych, bieżących sprawunków, np. osoba taka może kupić gazetę.
b. Osoba ubezwłasnowolniona częściowo może osobiście podejmować czynności prawne - jednak zgodę na konkretną transakcję musi wyrazić jej kurator. Osoba ubezwłasnowolniona częściowo może samodzielnie rozporządzać swoim zarobkiem oraz przedmiotami oddanymi do jej swobodnego użytku (np. może sprzedać otrzymane radio, rower itp.).
Uprawnienia opiekunów
1. Świadczenia finansowe z tytułu rezygnacji z zatrudnienia w celu sprawowania osobistej opieki
Świadczenie pielęgnacyjne
Świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przysługuje:
- matce albo ojcu dziecka z niepełnosprawnością,
- opiekunowi faktycznemu dziecka,
- osobie będącej rodziną zastępczą spokrewnioną, w rozumieniu ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej,
- innym osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy ciąży obowiązek alimentacyjny, z wyjątkiem osób o znacznym stopniu niepełnosprawności.
Warunkiem otrzymania świadczenia jest niepodejmowanie lub rezygnacja z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad:
- osobą legitymującą się orzeczeniem o niepełnosprawności, łącznie ze wskazaniami:
- o konieczności stałej lub długotrwałej opieki, lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji
- oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji
- lub osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.
Świadczenie to przysługuje, jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała:
· nie później niż do ukończenia 18. roku życia lub
· w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później, niż do ukończenia 25. roku życia.
Wnioski o świadczenie pielęgnacyjne składa się w wyznaczonej jednostce urzędu miasta/gminy zajmującej się wypłacaniem świadczeń rodzinnych.
Świadczenie pielęgnacyjne w 2018 r. wypłacane jest w kwocie 1477 zł netto miesięcznie. Od 2019 r. będzie to 1583 zł "na rękę".
Przeczytaj więcej o świadczeniu pielęgnacyjnym na naszym portalu.
Specjalny zasiłek opiekuńczy
Specjalny zasiłek opiekuńczy przysługuje osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788 i 1529 oraz z 2013 r. poz. 1439) ciąży obowiązek alimentacyjny, a także małżonkom, jeżeli:
- nie podejmują zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej lub
- rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej
- w celu sprawowania stałej opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności, łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji.
Specjalny zasiłek opiekuńczy przysługuje, jeżeli łączny dochód rodziny osoby sprawującej opiekę oraz rodziny osoby wymagającej opieki w przeliczeniu na osobę - nie przekracza kwoty kryterium dochodowego wynoszącego zł netto (na podstawie dochodów z roku poprzedzającego okres zasiłkowy z uwzględnieniem utraty i uzyskania dochodu).
Od 1 listopada 2018 r. specjalny zasiłek opiekuńczy przysługuje w kwocie 620 zł netto miesięcznie. Wcześniej przez wiele lat było to 520 zł.
Więcej informacji o specjalnym zasiłku opiekuńczym znaleźć można na naszym portalu.
Ważne!
Do Centrum Integracja zgłaszają się osoby, które uzyskały informacje, że w związku z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2014 r. (sygn. akt K 38/13) mogą ubiegać się o wyższą kwotę świadczenia pielęgnacyjnego, zamiast specjalnego zasiłku opiekuńczego. Istotne jest, że sądy wydają orzeczenia w sprawach indywidualnych - zatem nie można zakładać, że każda z osób, która zwróci się do sądu, uzyska pozytywne orzeczenie. Warto jednak przeczytać artykuł o możliwości uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego w wysokości 1477 zł, zamiast 620 zł specjalnego zasiłku opiekuńczego.
2. Zasiłek rodzinny
Rodzice, opiekunowie dzieci z niepełnosprawnością mogą ubiegać się o zasiłki rodzinne.
Zasiłek rodzinny przysługuje do ukończenia przez dziecko:
- 18. roku życia lub
- nauki w szkole, jednak nie dłużej, niż do ukończenia 21. roku życia, albo
- 24. roku życia, jeżeli kontynuuje naukę w szkole lub w szkole wyższej i legitymuje się orzeczeniem o umiarkowanym albo znacznym stopniu niepełnosprawności.
Przyznanie prawa do zasiłku rodzinnego uzależnione jest m.in. od spełnienia kryterium dochodowego. W przypadku, gdy członkiem rodziny jest dziecko legitymujące się orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o umiarkowanym albo o znacznym stopniu niepełnosprawności - zasiłek rodzinny przysługuje, jeżeli przeciętny miesięczny dochód rodziny w przeliczeniu na osobę albo dochód osoby uczącej się nie przekracza kwoty 764 zł.
3. Zasiłek opiekuńczy
Zasiłek opiekuńczy przysługuje osobie, która jest zwolniona od wykonywania pracy, by opiekować się:
- dzieckiem, które nie ukończyło 8 lat
- dzieckiem z niepełnosprawnością (tj. dzieckiem legitymującym się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji), które nie ukończyło 18 lat,
- chorym dzieckiem z niepełnosprawnością, które nie ukończyło 18 lat
- chorym dzieckiem
- innym niż dziecko chorym członkiem rodziny.
Zasiłek przysługuje nie dłużej niż przez:
- 60 dni w roku kalendarzowym, w celu zapewnienia opieki nad dzieckiem do lat 8 lub chorym dzieckiem do lat 14, w tym także dzieckiem z niepełnosprawnością w podanym wieku,
- 14 dni w roku kalendarzowym, w celu zapewnienia opieki nad dzieckiem w wieku ponad 14 lat lub innym chorym członkiem rodziny,
- 30 dni w roku kalendarzowym, w celu zapewnienia opieki nad chorym dzieckiem z niepełnosprawnością, które ukończyło 14 lat, ale nie ukończyło 18 lat, albo dzieckiem z niepełnosprawnością, które ukończyło 8 lat, ale nie ukończyło 18 lat, jeśli w wyniku porodu, choroby albo pobytu w szpitalu małżonka lub rodzica dziecka, którzy stale opiekują się dzieckiem, nie mogą oni opiekować się dzieckiem z niepełnosprawnością.
Szczegółowe informacje dotyczące wypłacania zasiłku można uzyskać w ZUS oraz na stronach ZUS.
4. Urlop wychowawczy
Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy, pracownik zatrudniony przez co najmniej 6 miesięcy ma prawo do urlopu wychowawczego w celu sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem w wymiarze do 36 miesięcy. Natomiast w przypadku dziecka posiadającego orzeczenie o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności, które wymaga osobistej opieki pracownika, niezależnie od ww. urlopu może być udzielony urlop wychowawczy w wymiarze do 36 miesięcy, jednak na okres nie dłuższy niż do ukończenia przez dziecko 18. roku życia. Urlop wychowawczy jest udzielany nie więcej niż w pięciu częściach.
5. Program 500+
W ramach Programu 500+ wsparcie otrzymują m.in. rodzice pierwszego lub jedynego dziecka z niepełnosprawnością pod warunkiem dochodu nieprzekraczającego 1200 zł miesięcznie na jednego członka rodziny.
Więcej informacji można otrzymać w jednostkach urzędu miasta lub gminy wpłacających świadczenia rodzinne lub m.in. na stronie poświęconej Programowi 500+.
6. Program "Za życiem"
Jednorazowe świadczenie
Od 1 stycznia 2017 r. z tytułu urodzenia się żywego dziecka z ciężkim i nieodwracalnym upośledzeniem albo nieuleczalną chorobą zagrażającą życiu przysługuje prawo do jednorazowego świadczenia w wysokości 4000 zł, przyznawanego na podstawie przepisów ustawy z dnia 4 listopada 2016 r. o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin "Za życiem".
Jednorazowe świadczenie przysługuje bez względu na osiągane dochody, a wniosek o jego wypłatę należy złożyć w terminie 12 miesięcy od dnia narodzin dziecka. Wniosek złożony po terminie zostanie pozostawiony bez rozpoznania.
Podstawowym warunkiem do uzyskania tego świadczenia jest posiadanie przez dziecko zaświadczenia lekarskiego, potwierdzającego ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu, które powstały w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu. Zaświadczenie takie powinno być wystawione przez:
- lekarza, z którym Narodowy Fundusz Zdrowia zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej albo
- lekarza, który jest zatrudniony lub wykonuje zawód w przychodni, z którą NFZ zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, posiadającego specjalizację II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie: położnictwa i ginekologii, perinatologii lub neonatologii.
Obowiązujące przepisy nie przewidują sformalizowanego wzoru takiego zaświadczenia.
Wniosek należy złożyć w urzędzie miasta/gminy lub ośrodku pomocy społecznej w miejscu zamieszkania (w niektórych gminach może to być inna jednostka organizacyjna gminy wyznaczona przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta).
Elastyczne zatrudnienie
Obecnie zostały zmienione przepisy Kodeksu pracy - wprowadzają możliwość korzystania z elastycznych form zatrudnienia, w tym z ruchomych godzin pracy (także pracy przerywanej) i telepracy (praca w domu) na wniosek wiążący pracodawcę (co do zasady nie będzie mógł odmówić takiej formy zatrudnienia).
Prawo do korzystania z nowych przepisów otrzymuje:
- pracownik-małżonek albo pracownik-rodzic dziecka w fazie prenatalnej, w przypadku ciąży powikłanej,
- pracownik-rodzic dziecka posiadającego zaświadczenie o ciężkim i nieodwracalnym upośledzeniu albo nieuleczalnej chorobie zagrażającej życiu, które powstały w prenatalnym okresie jego rozwoju lub w czasie porodu,
- pracownik-rodzic dziecka z niepełnosprawnością lub ze szczególnymi potrzebami edukacyjnymi.
Dodatkowo, pracownikom-rodzicom, którzy mogą podjąć elastyczne zatrudnienie - nowelizacja przyznaje prawo wykonywania pracy w formie telepracy, na podstawie wniosku wiążącego pracodawcę.
Po zmianie przepisów możliwe jest również zastosowanie telepracy na podstawie wniosku niewiążącego pracodawcę, także u tych pracodawców, u których nie zawarto w tej sprawie formalnego porozumienia z przedstawicielstwem załogi.
Co ważne, uprawnienia te mają przysługiwać rodzicom również po ukończeniu przez dziecko 18. roku życia. Słusznie przyjęto, że niepełnosprawność ma charakter trwały.
Pracodawca będzie mógł odmówić uwzględnienia wiążącego wniosku o elastyczne zatrudnienie wyłącznie wtedy, gdy nie będzie on możliwy do spełnienia ze względu na organizację pracy lub rodzaj pracy wykonywanej przez pracownika.
7. Odliczenia podatkowe
Osoby z niepełnosprawnością oraz ich opiekunowie mogą w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej odliczać rozmaite wydatki poniesione na m.in. adaptację mieszkań, zakup leków czy sprzętu rehabilitacyjnego. Informacje dotyczące tych odliczeń można znaleźć m.in. na portalu Niepelnosprawni.pl.
Z odliczeń mogą korzystać osoby z niepełnosprawnością oraz podatnicy, na utrzymaniu których pozostają następujące osoby z niepełnosprawnością:
- współmałżonek,
- dzieci własne i przysposobione,
- dzieci obce przyjęte na wychowanie,
- pasierbowie,
- rodzice,
- rodzice współmałżonka,
- rodzeństwo,
- ojczym, macocha,
- zięciowie i synowe,
- jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób z niepełnosprawnością nie przekraczają 12-krotności kwoty renty socjalnej, określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1340), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Do dochodów, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie zalicza się alimentów na rzecz dzieci oraz zasiłku pielęgnacyjnego.
8. Ulgi w komunikacji
Ulgi w komunikacji miejskiej
Ulgi te ustalane są w drodze uchwały rady miasta/gminy. Dlatego w różnych miastach mogą być one różne.
W wielu miejscowościach opiekunowie dzieci, młodzieży oraz osób ze znacznym stopniem niepełnosprawności oraz osób niewidomych mogą korzystać z bezpłatnych przejazdów wraz z podopiecznym lub podróży po uprawnionego lub po odwiezieniu uprawnionego wyłącznie na trasie od miejsca zamieszkania do placówki rehabilitacyjno-terapeutycznej (m.in. do szkoły, ośrodka wsparcia, placówki terapii i rehabilitacji, środowiskowego domu samopomocy, klubu aktywności dziennej, na warsztaty terapii zajęciowej).
Szczegółowe informacje dotyczące ulg w przejazdach można znaleźć na stronach miejscowych zakładów komunikacyjnych czy jednostek miejskich.
Ulgi w komunikacji PKP/PKS
Osoba towarzysząca podczas podróży - w określonym przez ustawodawcę celu, m.in. do szkoły, ośrodka szkolno-wychowawczego, turnusu rehabilitacyjnego itp. koleją lub autobusem dalekobieżnym - dziecku posiadającemu orzeczenie o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności jest uprawniona do zakupu ulgowego biletu ze zniżką 78 proc.
Natomiast osoba towarzysząca:
- osobie niezdolnej do samodzielnej egzystencji,
- osobie niewidomej, której opiekunem może być osoba pełnoletnia, a przewodnikiem osoby niewidomej - osoba, która ukończyła 13 lat, albo pies - przewodnik
jest uprawniona do zakupu biletu ze zniżką 95 proc.
Więcej informacji m.in.:
- PKP Intercity (tabela ulg ustawowych - plik PDF, 520,6 KB)
- Przewozów Regionalnych (taryfy przewozowe)
9. Karta parkingowa
Karta parkingowa to jedyny dokument uprawniający osoby z niepełnosprawnością do parkowania na tzw. kopertach oraz niestosowania się do niektórych znaków drogowych. Z uprawnień tych może też korzystać kierujący pojazdem, jeśli przewozi osobę o znacznie ograniczonej możliwości samodzielnego poruszania się, tj. posiadającą kartę parkingową. Karta taka jest wydawana na osobę (nie na samochód). Oznacza to, że jeśli osoba z niepełnosprawnością jedzie samochodem, np. taksówką, to kierujący może nie stosować się w wymienionych w przepisach znaków drogowych.
Uwaga!
Bardzo często dzwonią do nas osoby zbulwersowane tym, że z uprawnień wynikających z posiadania karty parkingowej korzystają osoby pełnosprawne, np. współmałżonkowie, dorosłe dzieci i wnuki.
Nie jest niezgodne z przepisami, jeśli kierowca samochodu (mąż, wnuk czy sąsiad) zaparkuje na "kopercie", jeśli przywiózł osobę z niepełnosprawnością do urzędu, sklepu czy przychodni i na tę osobę np. oczekuje. Jest także zgodne z przepisami, jeśli w miejscu zamieszkania posiadacza karty parkingowej samochód jest zaparkowany na "kopercie", chociaż kierowcą (czy użytkownikiem auta) jest osoba pełnosprawna - samochód w praktyce służy jednak osobie z niepełnosprawnością.
Natomiast niezgodne z przepisami jest, jeśli np. rodzic dziecka z niepełnosprawnością po odwiezieniu dziecka do szkoły jedzie do pracy i tam parkuje na "kopercie", wykładając kartę parkingową dziecka. Niezgodne z prawem jest też korzystanie z karty parkingowej wystawionej na niepełnosprawną np. babcię przez jej pełnosprawnego wnuczka w codziennym użytkowaniu samochodu, gdy nie służy to właścicielce karty.
Więcej informacji na temat karty parkingowej można znaleźć na portalu Niepelnosprawni.pl.
10. Wstęp do muzeów
W muzeach państwowych m.in. renciści, renciści socjalni oraz osoby niepełnosprawne wraz z opiekunami są uprawnieni do korzystania z zakupu ulgowych biletów do muzeów. Dokumentem potwierdzającym uprawnienie do korzystania z ulgi w opłacie za wstęp do muzeów jest legitymacja emeryta-rencisty lub legitymacja dokumentująca niepełnosprawność (stopień niepełnosprawności). Wysokość ulgi oraz dzień wstępu bez opłaty ustala dla każdego muzeum jego dyrektor.
Natomiast w innych muzeach (prowadzonych przez inne podmioty, np. samorządy) i placówkach kulturalnych zniżki ustalane są przez organ prowadzący. W wielu z nich także osoby z niepełnosprawnością oraz ich opiekunowie mogą korzystać z ulgowych biletów wstępu.
11. Wstęp na basen czy na wydarzenia lokalne
Organizator imprezy czy organ prowadzący np. basen ustalają ceny biletów oraz regulaminy. Bardzo często osoby z niepełnosprawnością i ich opiekunowie mają przyznane prawo do ulgowych biletów. Dlatego warto przed zakupem biletów sprawdzić, czy przewidziano zniżki.
Dobrym przykładem zapewnienia ulg jest wprowadzona ostatnio w Radomiu Karta Rodziny Osoby z Niepełnosprawnością.
12. Dofinansowanie do turnusu rehabilitacyjnego dla opiekuna
W myśl obowiązujących przepisów ustawy o rehabilitacji zawodowej, osoba z niepełnosprawnością może uczestniczyć w turnusie rehabilitacyjnym wraz z opiekunem. Opiekun osoby z niepełnosprawnością może uzyskać również dofinansowanie do uczestnictwa w turnusie - w wysokości 20 proc. przeciętnego wynagrodzenia.
Warunkiem otrzymania dofinansowania do uczestnictwa w turnusie opiekuna osoby z niepełnosprawnością jest:
- zalecenie lekarza wskazujące na konieczność obecności opiekuna na turnusie
- niepełnienie przez opiekuna funkcji członka kadry na tym turnusie
- opiekun nie może być osobą z niepełnosprawnością wymagającą opieki innej osoby
- ukończenie przez opiekuna 18 lat, albo ukończenie lat 16 i bycie wspólnie zamieszkującym członkiem rodziny osoby z niepełnosprawnością.
Więcej informacji dotyczących turnusów rehabilitacyjnych można znaleźć m.in. na portalu Niepelnosprawni.pl.
13. Zwolnienia z opłat za abonament RTV
Przepisy przewidują, że rozmaite osoby są zwolnione z obowiązku wnoszenia opłat za abonament RTV. Są to m.in. osoby, które otrzymują świadczenie pielęgnacyjne oraz zasiłek dla opiekuna, określony w ustawie z dnia 4 kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów (Dz.U. 2014. 567).
Pełną listę osób, które mogą korzystać ze zwolnień w opłatach za abonament RTV, można znaleźć na stronach Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji".
***
Pies asystent pojedzie pociągiem za darmo
10.05.2018
Mateusz Różański
Źródło: rynek-kolejowy.pl
Być może nie wszyscy posiadacze psów asystujących wiedzą, że nie muszą płacić za przewóz swego psa pociągami PKP Intercity. Dlatego przytaczamy całą informację, chociaż opublikowana była w maju 2018 r.
"Do tej pory osoby z niepełnosprawnością korzystające z pomocy psa asystenta musiały kupować dla niego bilet - w przeciwieństwie do osób niewidomych i niedowidzących, które na bilet dla swoich psich przewodników miały 95-procentową zniżkę. Teraz największy polski przewoźnik zdecydował się zrezygnować z opłat za przejazd certyfikowanych psów asystujących.
W kwietniu tego roku PKP Intercity przestało pobierać opłaty za przejazd psów asystujących.
- Od 26 kwietnia osoby z niepełnosprawnością podróżujące pociągami PKP Intercity mogą bez dodatkowych opłat zabrać w podróż certyfikowanego psa asystującego. Aby skorzystać z tej możliwości, wystarczy mieć ze sobą podczas podróży certyfikat, potwierdzający status psa asystującego oraz jego aktualne świadectwa szczepienia, o które konduktor może poprosić podczas kontroli biletów - powiedziała portalowi Rynek Kolejowy Agnieszka Serbeńska, rzeczniczka przewoźnika.
O wprowadzenie takiej zmiany apelowała m.in. Helsińska Fundacja Praw człowieka.
Za darmo tylko z certyfikatem
Wcześniej certyfikowane psy asystujące (o ile jednocześnie nie pełniły roli psa przewodnika osoby niewidomej) mogły być przewożone na podstawie biletu na przewóz psa, którego koszt wynosił 15,20 zł.
Wprowadzona w ostatnich dniach kwietnia zmiana zwolniła certyfikowane psy asystujące z tej opłaty. Wciąż jednak pies przewodnik osoby niewidomej, jeżeli nie jest certyfikowanym psem asystującym, jest przewożony przez osobę niewidomą na podstawie biletu z ulgą ustawową 95 proc. Dokumentami poświadczającymi tę ulgę są dokumenty osoby niewidomej".
***
Na przenośny komputer też jest ulga rehabilitacyjna
Baza Wiedzy/Dziennik Gazeta Prawna (2018)
Magdalena Majkowska, oprac.: GR
Czytamy:
"Zakup laptopa ułatwiającego osobie niepełnosprawnej wykonywanie podstawowych czynności życiowych może być zaliczony do wydatków na cele rehabilitacyjne - czytamy w Dzienniku Gazecie Prawnej".
A oto odpowiedź na pytanie i uzasadnienie potrzeby komputera młodej osoby niepełnosprawnej:
""Argumenty te przekonały dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (interpretacja indywidualna z 22 listopada 2018 r., nr 0112-KDIL3-2.4011.419.2018.1.JK). Uznał, że laptop będzie w pełni zindywidualizowany do potrzeb niepełnosprawnego podatnika. Wydatek na taki komputer można więc zaliczyć do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o PIT - potwierdził dyrektor KIS".
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 4 grudnia 2018 r.
***
Wiadomo, na co pójdą pierwsze środki z Funduszu Solidarnościowego
E-informator portalu www.niepelnosprawni.pl 13.12.2018
tp
Czytamy fragmenty publikacji:
"Od początku 2019 r. ma zacząć działać Fundusz Solidarnościowy. W pierwszym roku jego budżet ma wynieść ok. 560 mln zł. Michał Pelczarski, dyrektor Biura Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych, zaprezentował spis potrzeb, które środki te będą zaspokajać.
Kolejny fragment:
"Na budżet Funduszu Solidarnościowego składają się głównie: część składki odprowadzanej od wynagrodzeń na Fundusz Pracy oraz tzw. danina solidarnościowa - zbierana od osób, których dochody przewyższają 1 mln zł rocznie.
Środki z daniny zaczną trafiać do Funduszu od 2020 r. Natomiast w przyszłym roku jego budżet ma wynieść ok. 560 mln zł i opierać się będzie głównie na środkach z Funduszu Pracy. Ponieważ Fundusz Solidarnościowy wraz ze swoimi programami dopiero się tworzy, prognozuje się, że w 2019 r. uda się z niego wydać ponad 400 mln zł.
Na co przeznaczone będą środki?
Pieniądze te realizować mają część założeń drugiego filaru określonego w "Mapie drogowej budowy systemu wsparcia osób niepełnosprawnych i ich rodzin", ogłoszonej w tym roku. Na pierwszym etapie finansowane więc będą przede wszystkim:
- dodatek do emerytury tzw. EWK dla rodziców opiekujących się osobami z niepełnosprawnością,
- opieka wytchnieniowa, czyli zwiększony dostęp do usług w domu i okresowy pobyt podopiecznych w dostosowanych placówkach.
W 2019 r. kolejne rozwiązania
Środki z Funduszu Solidarnościowego oraz pieniądze unijne miałyby także zacząć wspierać usługi asystenta osoby z niepełnosprawnością.
W przyszłym roku będzie także procedowana ustawa o zatrudnieniu wspomaganym, która wprowadzać będzie trenera pracy wspierającego osoby z niepełnosprawnością, które mają trudności z samodzielnym wejściem na otwarty rynek pracy i funkcjonowaniem na nim. Za ok. dwa tygodnie mają się rozpocząć konsultacje publiczne projektu ustawy.
W 2019 r. opracowywane ma być także nowe rozwiązanie, które miałoby być czymś pomiędzy warsztatami terapii zajęciowej a środowiskowymi domami samopomocy.
Początek przyszłego roku to także propozycje związane ze zmianami w obszarze turnusów rehabilitacyjnych".
Cała publikacja pod wyżej wskazanym adresem.
·
***
Lekkie odbicie w emeryturach
Dziennik Gazeta Prawna Z dnia 04.12.2018 roku
Grzegorz Osiecki, Marek Chądzyński
Czytamy fragmenty publikacji:
"Dopiero teraz po dołku wywołanym obniżeniem wieku emerytalnego świadczenia zaczynają wracać do poziomu z zeszłego roku. Ale, zdaniem ekspertów, pomysły polityków mogą się obrócić przeciwko nam.
Przeciętna nowa kobieca emerytura to w tym roku prawie 1628 zł - o 18 zł więcej niż w ubiegłym. Gorzej mają panowie. Ich przeciętne świadczenia nadal są niższe. Obecnie wynoszą 2633 zł - o 37 zł mniej niż rok temu.
Mimo wszystko widać pewien postęp, bo jeszcze wiosną w obu grupach średnie emerytury były wyraźnie niższe niż te ubiegłoroczne. Na przykład w maju pierwsza nowa wypłata dla kobiet wynosiła 1532 zł, a dla mężczyzn 2555 zł".
Jeszcze jeden fragment:
"Odłożenie decyzji o zakończeniu kariery zawodowej o rok podbija świadczenie przeciętnie o ok. 8 proc. Skoro przeciętny wiek ubiegających się o emeryturę jest niższy, to i świadczenie może być niższe".
Cała publikacja pod wyżej wskazanym adresem.
***
Podwyżka rent. Kto najbardziej skorzysta? Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy
E-informator portalu www.niepelnosprawni.pl 11.12.2018
oprac. tp.
Czytamy:
"Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra rodziny, pracy i polityki społecznej. Rząd zdecydował, że od marca 2019 r. emerytury i renty zostaną objęte waloryzacją kwotowo-procentową, a najniższe gwarantowane świadczenia emerytalno-rentowe zostaną podniesione.
W rezultacie wszystkie emerytury i renty zostaną podniesione o wynikający z ustawy wskaźnik waloryzacji (chodzi o wskaźnik inflacji powiększony o 20 proc. realnego wzrostu płac z poprzedniego roku kalendarzowego) - nie mniej niż o 70 zł brutto.
Szacuje się, że w 2019 r. wskaźnik waloryzacji wyniesie 103,26 proc. Oznacza to, że najniższe świadczenia zostaną w przyszłym roku podwyższone o 6,8 proc. - dwa razy więcej, niż gdyby zastosowano ustawowy prognozowany wskaźnik waloryzacji. W efekcie z jednej strony rząd wdroży zasadę szczególnej ochrony uboższych emerytów i rencistów, z drugiej - będzie respektował pełną ochronę realnej wartości wszystkich wypłacanych świadczeń emerytalno-rentowych.
Ile wyniosą renty?
Najniższe gwarantowane świadczenia emerytalno-rentowe zostaną podniesione do:
- 1100 zł brutto w przypadku najniższej emerytury, renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, renty rodzinnej i renty socjalnej (obecnie świadczenia te wynoszą 1029,80 zł brutto) oznacza to, że świadczenia te wzrosną o 25 proc. w stosunku do 2016 r.,
- 825 zł brutto w przypadku najniższej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (obecnie wynosi ona 772,35 zł brutto)".
Cała publikacja pod adresem wskazanym na wstępie.
***
"Dostępność plus" albo wysokie kary
Dziennik Gazeta Prawna z dnia 28.11.2018 roku
Tomasz Żółciak
Czytamy:
"Będą grzywny za niedostosowanie budynków czy usług do potrzeb osób niepełnosprawnych".
I kolejny fragment Gazeta Prawna podaje, że dotarła do
"projektu ustawy o dostępności, który przygotowało Ministerstwo Inwestycji i Rozwoju (MIR). To przekucie w przepisy rządowego programu "Dostępność plus", przyjętego w lipcu.
Najważniejsza propozycja dotyczy wprowadzenia systemu certyfikacji i kar finansowych. Instytucje publiczne (np. urzędy centralne i samorządowe, uczelnie, przychodnie, muzea) będą miały obowiązek zapewnić "dostępność" swoim klientom. Chodzi o umożliwienie osobom z niepełnosprawnościami korzystania z tych miejsc i świadczonych tam usług w sposób możliwie samodzielny. To usuwanie barier architektonicznych, instalacja specjalistycznych urządzeń, obsługa osób głuchych i głuchoniewidomych czy zapewnienie - na żądanie danej osoby - komunikacji w formie wnioskowanej.
Potwierdzeniem wywiązania się z obowiązku będą certyfikaty dostępności. Ich przyznawaniem zajmą się organizacje pozarządowe, akredytowane przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON). Brak certyfikatu będzie oznaczać karę finansową. Instytucja wpłaci kilkanaście tysięcy złotych, które zasilą PFRON i będą przeznaczane na rzecz dostępności. Każdy niepełnosprawny, któremu nie zapewni się dostępności, będzie mógł złożyć skargę do PFRON, a ten będzie miał prawo nakazać wprowadzenie zmian pod groźbą grzywny w celu przymuszenia - do 50 tys. zł, a w przypadku jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, jak np. Lasy Państwowe - do 200 tys. zł".
I dalej:
"W przypadku podmiotów prywatnych MIR zamiast systemu kar proponuje zachęty. Firmy będą mogły ubiegać się o certyfikat dostępności, a te z nich, które zatrudniają min. 25 pracowników i płacą składki na PFRON, dzięki posiadanemu certyfikatowi będą mogły liczyć na obniżenie wpłat o 5 proc.
Szykowanych zmian jest więcej. I tak np. do roku 2028 aż 95 proc. (w odniesieniu do kwartalnego czasu nadawania programu) audycji telewizyjnych będzie musiało mieć zapewnioną audiodeskrypcję i napisy. Dojście do tego stanu ma być stopniowe: w 2025 r. - 60 proc., w 2026 r. - 70 proc., a w 2027 r. - 80 proc. Zgodnie z dzisiejszym brzmieniem ustawy o radiofonii i telewizji, od stycznia 2019 r. nadawcy programów telewizyjnych mają obowiązek zapewnić taką dostępność audycji na poziomie co najmniej 50 proc. (z wyłączeniem reklam i telesprzedaży).
Na zmiany powinny się też szykować banki. Projekt ustawy zakłada, że osoba niepełnosprawna będzie mogła otrzymać ogólne warunki umów oraz regulaminów w takich formach, jak: nagranie audio, nagranie wizualne treści w polskim języku migowym, wydruk w systemie Braille'a lub z dużą czcionką wygodną do czytania.
Wszelkie środki komunikacji publicznej (autobusy, tramwaje, pociągi) mają też być bezwzględnie dostępne dla niepełnosprawnych.
Wypracowany ma być też system jednakowych, uniwersalnych rozwiązań zapewniających dostępność niepełnosprawnym. Dziś np. ścieżki dotykowe dla osób niewidomych są instalowane w różny sposób w zależności od tego, kto je montuje - inaczej wyglądają w przestrzeni miejskiej, inaczej na obszarze będącym własnością kolei, a jeszcze inaczej w budynkach użyteczności publicznej".
Ostatni fragment:
"W MIR słyszymy, że to pierwszy dokument, który kompleksowo reguluje sprawy dotyczące ułatwień i uprawnień dla niepełnosprawnych.
- Obecnie kwestie związane z dostępnością regulowane są przez kilkadziesiąt różnych ustaw, które wprowadzają rozwiązania branżowe, m.in. różny poziom ulg czy definicje uprawnionych. W wielu miejscach występują luki w prawie, a osoby z niepełnosprawnościami i ich szczególne potrzeby rzadko kiedy są dostrzegane - przekonuje minister inwestycji i rozwoju Jerzy Kwieciński".
Cała publikacja w Dzienniku Gazecie Prawnej z 28 listopada 2018 r.
***
Będzie plan finansowy dla funduszu solidarnościowego
Baza Wiedzy/Dziennik Gazeta Prawna (2018)
Michalina Topolewska, oprac.: GR
Czytamy:
"Podmiot, który otrzyma dofinansowanie z Solidarnościowego Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych, będzie musiał w ciągu 30 dni od zakończenia zadania przedstawić rozliczenie wydatków, w tym historię rachunku bankowego, który służył do ich obsługi - donosi Dziennik Gazeta Prawna.
Takie rozwiązanie przewiduje projekt rozporządzenia ministra rodziny, pracy i polityki społecznej w sprawie gospodarki finansowej SFWON. Jego wydanie jest związane z wchodzącą w życie za niecały miesiąc ustawą z 23 października 2018 r. (Dz.U. poz. 2192), powołującą nowy fundusz. Jego powstanie jest efektem majowego protestu rodziców i ich niepełnosprawnych dzieci w Sejmie, a mają być z niego finansowane różne formy pomocy dla osób z dysfunkcjami zdrowotnymi. Co do zasady na SFWON będą trafiać środki z dwóch źródeł - części składki odprowadzanej na Fundusz Pracy oraz daniny solidarnościowej, płaconej przez osoby zarabiające powyżej 1 mln zł rocznie.
Zgodnie z projektem jego plan finansowy ma być elementem ustawy budżetowej na dany rok, tak jak ma to miejsce w przypadku FP oraz PFRON. O pieniądze ze SFWON będą mogły się starać różne podmioty, w tym samorządy czy organizacje pozarządowe w ramach naboru wniosków lub otwartych konkursów ofert, które będą mogli ogłaszać wojewodowie, NFZ, minister rodziny, pracy i polityki społecznej oraz inni ministrowie. Po otrzymaniu od nich dofinansowania będą musiały potem przedstawić rozliczenie wydatkowania środków. Projekt zakłada, że wspomniane podmioty będą miały na to 30 dni od dnia zakończenia realizacji zadania finansowanego przez SFWON".
Sz
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 4 grudnia 2018 r.
***
Opieka poza domem też może być zwolniona z VAT
Baza Wiedzy:/Dziennik Gazeta Prawna (2018
Magdalena Majkowska, oprac.: GR
Czytamy:
"Resort finansów nie planuje rozszerzać zwolnienia z VAT dla usług opiekuńczych nad osobami w podeszłym wieku - poinformował wiceminister finansów Filip Świtała w odpowiedzi z 6 listopada 2018 r. na interpelację poselską nr 26924 - czytamy w Dzienniku Gazecie Prawnej.
Chodziło o art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT. Zwolnienie określone w tym przepisie obejmuje wyłącznie usługi świadczone w miejscu zamieszkania beneficjentów. Zdaniem wiceministra nie ma konieczności rozszerzania tej regulacji na usługi świadczone poza miejscem zamieszkania podopiecznych. Taką preferencję można bowiem wywieść z art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o VAT. Przepis ten zwalnia z podatku usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związanych, na rzecz beneficjenta tej pomocy. Dotyczy to usług wykonywanych przez ściśle określone podmioty, tj.:
- regionalne ośrodki polityki społecznej, powiatowe centra pomocy rodzinie, ośrodki pomocy społecznej, rodzinne domy pomocy, ośrodki wsparcia i ośrodki interwencji kryzysowej,
- wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę: domy pomocy społecznej, placówki opiekuńczo-wychowawcze i ośrodki adopcyjno-opiekuńcze,
- placówki specjalistycznego poradnictwa,
- inne placówki zapewniające całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku na podstawie zezwolenia wojewody, wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę,
- specjalistyczne ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie.
Należy zatem uznać, że usługi opiekuńcze, w tym również świadczone poza miejscem zamieszkania beneficjentów, są zasadniczo objęte zwolnieniem - podsumował Filip Świtała".
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 18 grudnia 2018 r.
***
Marlena Malag została prezesem PFRON
PAP/Rynek Zdrowia 19 grudnia 2018
Czytamy fragment informacji:
"Malag z wykształcenia jest pedagogiem i menadżerem oświaty. Trzykrotnie uzyskała ogólnopolskie wyróżnienie Samorządowy Lider Edukacji. Przed objęciem stanowiska wicewojewody była wicestarostą ostrowskim, a wcześniej - zastępcą prezydenta Ostrowa Wielkopolskiego. Odpowiadała za sprawy społeczne, oświatę i kulturę.
Cała informacja pod wyżej wymienionym adresem.
***
Firma nie zapłaci za bilety z funduszu rehabilitacji
Baza Wiedzy/Dziennik Gazeta Prawna (2018
Michalina Topolewska, oprac.: GR
Czytamy:
"Nie można finansować pracownikom z dysfunkcjami zdrowotnymi kosztów dojazdu do pracy komunikacją zbiorową z pieniędzy ZFRON - donosi Dziennik Gazeta Prawna.
Tak wynika z interpretacji indywidualnej wydanej przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych dla jednego z pracodawców (DW.050.12.2018.IGR). Przedsiębiorstwo zadało kilka pytań związanych z zasadami wydatkowania pieniędzy gromadzonych w ZFRON, które reguluje rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z 19 grudnia 2007 r. (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 1023). Zgodnie z jego par. 2 ust. 1 pkt 7 środki funduszu mogą być przeznaczone na dowożenie do i z pracy niepełnosprawnych. Wątpliwości przedsiębiorcy dotyczą tego, czy w tym przepisie mieści się zwracanie pracownikom kosztów przejazdu, gdy korzystają z komunikacji zbiorowej - publicznej i niepublicznej.
PFRON wyjaśnia, że refundacja jest możliwa tylko wtedy, gdy pracodawca zapewnia dowóz własnym środkiem transportu albo wynajmuje firmę zewnętrzną. Natomiast dowożeniem nie będzie dojazd komunikacją publiczną. Uzasadnia to tym, że "dowożenie" i "dojazd" to dwa różne pojęcia, które mają inne znaczenie. Dlatego przedsiębiorca nie może wydawać pieniędzy z ZFRON na zwrot kosztów biletów.
Inne pytanie odnosi się do wydatkowania pieniędzy ZFRON w ramach pomocy indywidualnej. Par. 2 ust. 1 pkt 11 lit. n rozporządzenia wskazuje, że wsparcie z tych środków może być przyznane na dojazdy niepełnosprawnych, które mają trudności w korzystaniu z publicznych środków transportu. W takich okolicznościach firma może zwracać im koszt dojazdu własnym samochodem. Przedsiębiorca chciał się dowiedzieć, czy taka pomoc może być przyznana, jeśli utrudnienia nie wiążą się wprost z niepełnosprawnością pracownika, ale są wynikiem np. braku dostępności połączeń, nieprzystosowania środków transportu do przewozu osób z dysfunkcjami czy znacznej odległości od przystanków. Również w tym przypadku odpowiedź była negatywna. Fundusz wyjaśnia, że musi istnieć związek pomiędzy wspomnianymi trudnościami a stanem zdrowia. Przepis ten dotyczy bowiem sytuacji, gdy osoba niepełnosprawna ma problemy w korzystaniu z publicznych środków transportu, a gdyby nią nie była, poruszałaby się nimi do pracy. Tego warunku nie spełnia chociażby wskazywany przez firmę brak komunikacji publicznej.
Wreszcie przedsiębiorca zapytał o możliwość finansowania kosztów transportu z pieniędzy ZFRON przeznaczanych na indywidualne programy rehabilitacji. PFRON podkreśla, że nie można tego robić, jeśli konieczność ponoszenia wydatków nie wynika z opracowanego IPR oraz nie jest uzasadniona spodziewanym zmniejszeniem ograniczeń zawodowych, związanych z niepełnosprawnością. Dlatego każdy przypadek musi być rozpatrywany indywidualnie i nie można przyjąć generalnej zasady, że może być finansowany w ramach każdego IPR".
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 19 grudnia 2018 r.
***
PFRON dofinansuje spółdzielnie socjalne
Baza Wiedzy/Dziennik Gazeta Prawna (2018
Michalina Topolewska, oprac.: GR
Czytamy:
"Spółdzielnia socjalna będzie mogła wnioskować o pieniądze na utworzenie stanowiska pracy dla bezrobotnej osoby niepełnosprawnej lub na pokrycie kosztów jej wynagrodzenia - donosi Dziennik Gazeta Prawna.
Szczegółowe warunki ubiegania się o te formy wsparcia określa projekt rozporządzenia ministra rodziny, pracy i polityki społecznej, który został skierowany do konsultacji. Zgodnie z obowiązującym od 31 marca br. art. 26g ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 511 ze zm.) spółdzielnia socjalna może otrzymać dofinansowanie na stworzenie stanowiska pracy w dwóch kwotach: do wysokości sześciokrotności przeciętnej pensji, jeżeli zobowiąże się do zatrudnienia niepełnosprawnego przez 12 miesięcy, lub do jej piętnastokrotności, jeśli okres ten będzie wynosił 24 miesiące. Pieniądze na pokrycie kosztów wynagrodzenia mogą być przyznane spółdzielni do wysokości najniższej pensji i przysługują przez sześć miesięcy.
Obydwa instrumenty wsparcia są finansowane ze środków PFRON przekazywanych powiatom w ramach algorytmu. Do tej pory brakowało jednak przepisów wykonawczych, które regulowałyby zasady ich uzyskiwania. Zostały one właśnie określone we wspomnianym projekcie, który wskazuje m.in., co powinien zawierać wniosek składany przez spółdzielnię socjalną do powiatowego urzędu pracy. W przypadku ubiegania się o pieniądze na utworzenie stanowiska pracy musi ona podać w szczególności zakładany wymiar czasu pracy osób niepełnosprawnych oraz kalkulację wydatków obejmującą koszt zakupu środków trwałych, maszyn czy urządzeń dla tych miejsc pracy".
Osoby zainteresowane znajdą więcej informacji na ten temat w Dzienniku Gazecie Prawnej z 18 grudnia 2018 r.
***
Po rozdzieleniu firm bez sumowania pracowników
Baza Wiedzy/Dziennik Gazeta Prawna (2018)
Michalina Topolewska, oprac.: GR
Czytamy:
"Jeżeli przedsiębiorstwo powiązane staje się niezależną spółką, to we wniosku o dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników z dysfunkcjami zdrowotnymi powinno wykazywać wyłącznie swój stan zatrudnienia za wcześniejsze 12 miesięcy - donosi Dziennik Gazeta Prawna.
Tak wynika z odpowiedzi udzielonej przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych dla Ogólnopolskiej Bazy Pracodawców Osób Niepełnosprawnych".
Przedsiębiorcy znajdą więcej informacji na ten temat w Dzienniku Gazecie Prawnej z 3 grudnia 2018 r.
***
Roczne rozliczenia do PFRON prześlemy do 20 stycznia
Baza Wiedzy/Dziennik Gazeta Prawna (2018)
Michalina Topolewska, oprac.: GR
Czytamy:
"Pracodawcy, którzy w tym roku dokonywali wpłat na rzecz Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, muszą złożyć deklarację podsumowującą ostatnie 12 miesięcy. Termin upływa 20 stycznia 2019 r. - donosi Dziennik Gazeta Prawna.
Obowiązek ten dotyczy wszystkich podmiotów, które wypełniły i przesłały do funduszu w 2018 r. jakikolwiek druk z serii DEK. Wśród nich są głównie zakłady pracy zobligowane do płacenia na PFRON z uwagi na to, że nie osiągają odpowiedniego wskaźnika zatrudnienia osób z dysfunkcjami zdrowotnymi. Chodzi tutaj o firmy oraz jednostki budżetowe, które mają minimum 25 pracowników, ale mniej niż 6 proc. niepełnosprawnych podwładnych, oraz podmioty wymienione w art. 21 ust. 2b ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 511 ze zm.). Należą do nich m.in. przedszkola, szkoły czy uczelnie, o ile wskaźnik podwładnych z dysfunkcjami nie przekracza u nich 2 proc. Dodatkowo do PFRON wpływają też wpłaty od pracodawców z tytułu nieprawidłowości przy wydatkowaniu pieniędzy z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych czy części ulg podatkowych, z których korzystają. Aby rozliczyć się z funduszem, zakłady pracy powinny wypełnić druk DEK-R. Jego wzór jest określony w rozporządzeniu z 22 czerwca 2016 r. w sprawie ustalenia wzorów deklaracji składanych zarządowi PFRON przez pracodawców zobowiązanych do wpłat na rzecz funduszu (Dz.U. poz. 956 ze zm.).
Kolejną grupą podmiotów, która musi złożyć rozliczenie za 2018 r. do 20 stycznia 2019 r., są te zwolnione z płacenia na PFRON, wymienione w art. 21 ust. 2, 2a, 2b oraz 2e ustawy o rehabilitacji. Poza zakładami pracy, które mają 2 proc. lub 6 proc. niepełnosprawnych pracowników, są to również domy pomocy społecznej, hospicja, zakłady opiekuńczo-lecznicze oraz publiczne i niepubliczne jednostki organizacyjne, jeśli wyłącznym przedmiotem ich działalności jest rehabilitacja społeczna i zawodowa, edukacja lub opieka nad osobami z dysfunkcjami zdrowotnymi. W ich przypadku konieczne jest wypełnienie druku INF-2. Jego wzór znajduje się w rozporządzeniu z 27 września 2018 r. w sprawie określenia wzorów miesięcznych oraz rocznych informacji o zatrudnieniu, kształceniu lub działalności na rzecz osób niepełnosprawnych (Dz.U. poz. 1863)".
Osoby zainteresowane znajdą więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 6 grudnia 2018 r.
***
Orzeczenie trzeba dostarczyć w dniu zawarcia umowy o pracę
Baza Wiedzy/Dziennik Gazeta Prawna (2018)
Michalina Topolewska, oprac.: GR
Czytamy:
"PFRON domaga się od pracodawców zwrotu dopłat do pensji pracowników z dysfunkcjami, jeśli efekt zachęty związany z ich zatrudnieniem wykazywali nie w miesiącu podpisania umowy o pracę, ale w momencie jej faktycznego rozpoczęcia - donosi Dziennik Gazeta Prawna.
Osiąganie efektu zachęty jest jednym z warunków, od których zależy uzyskiwanie przez firmy dofinansowań do wynagrodzeń. Można go uzyskać metodą ilościową poprzez wykazanie, że w miesiącu przyjęcia pracownika doszło do wzrostu zatrudnienia ogółem w porównaniu z przeciętną liczbą pracowników z poprzednich 12 miesięcy, lub jakościową - jeśli podwładny podjął pracę na wakacie zwolnionym przez inną osobę we wskazanych przepisami okolicznościach".
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 6 grudnia 2018 r.